Ο φυσικοθεραπευτής αναλαμβάνει τον ασθενή μετά το πρώτο 24ωρο και όλο το πρόγραμμα χωρίζεται σε 3 στάδια διάρκειας μιάς εβδομάδας περίπου το καθένα.
Ο στόχος της φυσικοθεραπευτικής φροντίδας είναι η αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων που είναι στενά συνυφασμένα με την πάθηση και η βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας.
Η αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων περιλαμβάνει
1. τη βρογχική παροχέτευση(καθαρισμός των βρόγχων απο τις εκκρίσεις),
2. τον συγχρονισμό των αναπνευστικών κινήσεων και
3. την εξάσκηση του διαφράγματος που αποτελεί τον σημαντικότερο αναπνευστικό μύ.
Απαραίτητη προυπόθεση είναι η χαλάρωση των μυών του κορμού.Κατόπιν ο ασθενής διδάσκεται το σωστό βήχα ο οποίος αποτελεί έναν ενδεικνυόμενο παροχετευτικό μηχανισμό για τις ανώτερες αναπνευτικές οδούς.Ο φυσικοθεραπευτής επιμένει στη βαθιά και παρατεταμένη εκπνοή γιατί έτσι ερεθίζεται το αντανακλαστικό του βήχα και με ειδικούς χειρισμούς στην περιοχή του θώρακα (ελαφρές πλήξεις και δονήσεις) βοηθά στην αποκόλληση και την ευκολότερη απομάκρυνση των εκκρίσεων.
Ο συγχρονισμός των αναπνευστικών κινήσεων γίνεται για την σωστή συνεργασία κίνησης των πλευρών και του διαφράγματος ενώ ο ασθενής υποβοηθάται με ελαφριά πίεση κατά την εκπνοή και ήρεμα γίνεται προσπάθεια να φύγει όλος ο αέρας απο τους πνεύμονες.
Τέλος γίνεται άσκηση του διαφράγματος σε ύπτια θέση,πλάγια και καθιστή με σκοπό τη βελτίωση του κυψελιδικού αερισμού των πνευμόνων.
Η βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας επιτυγχάνεται με ένα πρόγραμμα άσκησης.Η πλήρης ακινησία που εφαρμοζόταν παλαιότερα αντικαταστάθηκε διότι φάνηκε πως είχε αρνητικά αποτελέσματα για τον ασθενή μιάς και το λιμνάζον αίμα περιφερικά δημιουργούσε συχνά φαινόμενα τα οποία επιβάρυναν τόσο την καρδιολογική όσο και τη νευρολογική κατάσταση του ασθενούς.
Σήμερα πιστέυεται οτι η γρήγορη κινητοποίηση προοδευτικά και με σωστό τρόπο βοηθά και αποτρέπει μια νέα επιπλοκή.Επίσης η κατάλληλη άσκηση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για καλύτερη αιμάτωση στο μυοκάρδιο αφού προκαλεί διαστολή των στεφανιαίων αρτηριών,ελάττωση των καρδιακών παλμών και τελικά μικρότερο καρδιακό έργο.Συνεπώς η καρδιά δουλέυει με οικονομία,απαραίτητη προυπόθεση για την επανοδό της.
Οι ασκήσεις θα πρέπει να είναι απόλυτα προοδευτικές ώστε να μην προκαλέσουν κάματο.Ο ασθενής πρέπει να ξεκουράζεται ενδιάμεσα ενώ θα πρέπει να παρατηρείται η γενικότερη κατάσταση του και να διακοπεί η άσκηση αν παρουσιασθεί αρρυθμία,στηθαγχικός πόνος,δύσπνοια,κυάνωση.
Το πρόγραμμα εκτελείται μέρα παρά μέρα την πρώτη εβδομάδα.Την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα το ίδιο πρόγραμμα επαναλαμβάνεται μία φορά ακόμα κατά την διάρκεια της μέρας.Ο ασθενής μετά απο ενάμιση με δύο μήνες υποβάλλεται σε τέστ αξιολόγισης της φυσικής κατάστασης και παροτρύνεται να βαδίζει αποφεύγοντας τις ανηφόρες και τις μολυσμένες περιοχές.
Ο στόχος της φυσικοθεραπευτικής φροντίδας είναι η αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων που είναι στενά συνυφασμένα με την πάθηση και η βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας.
Η αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων περιλαμβάνει
1. τη βρογχική παροχέτευση(καθαρισμός των βρόγχων απο τις εκκρίσεις),
2. τον συγχρονισμό των αναπνευστικών κινήσεων και
3. την εξάσκηση του διαφράγματος που αποτελεί τον σημαντικότερο αναπνευστικό μύ.
Απαραίτητη προυπόθεση είναι η χαλάρωση των μυών του κορμού.Κατόπιν ο ασθενής διδάσκεται το σωστό βήχα ο οποίος αποτελεί έναν ενδεικνυόμενο παροχετευτικό μηχανισμό για τις ανώτερες αναπνευτικές οδούς.Ο φυσικοθεραπευτής επιμένει στη βαθιά και παρατεταμένη εκπνοή γιατί έτσι ερεθίζεται το αντανακλαστικό του βήχα και με ειδικούς χειρισμούς στην περιοχή του θώρακα (ελαφρές πλήξεις και δονήσεις) βοηθά στην αποκόλληση και την ευκολότερη απομάκρυνση των εκκρίσεων.
Ο συγχρονισμός των αναπνευστικών κινήσεων γίνεται για την σωστή συνεργασία κίνησης των πλευρών και του διαφράγματος ενώ ο ασθενής υποβοηθάται με ελαφριά πίεση κατά την εκπνοή και ήρεμα γίνεται προσπάθεια να φύγει όλος ο αέρας απο τους πνεύμονες.
Τέλος γίνεται άσκηση του διαφράγματος σε ύπτια θέση,πλάγια και καθιστή με σκοπό τη βελτίωση του κυψελιδικού αερισμού των πνευμόνων.
Η βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας επιτυγχάνεται με ένα πρόγραμμα άσκησης.Η πλήρης ακινησία που εφαρμοζόταν παλαιότερα αντικαταστάθηκε διότι φάνηκε πως είχε αρνητικά αποτελέσματα για τον ασθενή μιάς και το λιμνάζον αίμα περιφερικά δημιουργούσε συχνά φαινόμενα τα οποία επιβάρυναν τόσο την καρδιολογική όσο και τη νευρολογική κατάσταση του ασθενούς.
Σήμερα πιστέυεται οτι η γρήγορη κινητοποίηση προοδευτικά και με σωστό τρόπο βοηθά και αποτρέπει μια νέα επιπλοκή.Επίσης η κατάλληλη άσκηση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για καλύτερη αιμάτωση στο μυοκάρδιο αφού προκαλεί διαστολή των στεφανιαίων αρτηριών,ελάττωση των καρδιακών παλμών και τελικά μικρότερο καρδιακό έργο.Συνεπώς η καρδιά δουλέυει με οικονομία,απαραίτητη προυπόθεση για την επανοδό της.
Οι ασκήσεις θα πρέπει να είναι απόλυτα προοδευτικές ώστε να μην προκαλέσουν κάματο.Ο ασθενής πρέπει να ξεκουράζεται ενδιάμεσα ενώ θα πρέπει να παρατηρείται η γενικότερη κατάσταση του και να διακοπεί η άσκηση αν παρουσιασθεί αρρυθμία,στηθαγχικός πόνος,δύσπνοια,κυάνωση.
Το πρόγραμμα εκτελείται μέρα παρά μέρα την πρώτη εβδομάδα.Την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα το ίδιο πρόγραμμα επαναλαμβάνεται μία φορά ακόμα κατά την διάρκεια της μέρας.Ο ασθενής μετά απο ενάμιση με δύο μήνες υποβάλλεται σε τέστ αξιολόγισης της φυσικής κατάστασης και παροτρύνεται να βαδίζει αποφεύγοντας τις ανηφόρες και τις μολυσμένες περιοχές.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου