ΠΛΑΤΥΠΟΔΙΑ

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Πλατυποδία ονομάζεται η ελάττωση του ύψους ή και η εξάλειψη της ποδικής καμάρας με συνοδή απόκλιση της φτέρνας προς τα έξω.Η πλατυποδία μπορεί να είναι συγγενής (χαλαρή ή δύσκαμπτη) δηλ. να είναι αποτέλεσμα εκ γενετούς ανωμαλίας ή επίκτητης δηλ. να οφείλεται σε διάφορες τραυματικές κακώσεις που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της ζωής.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΛΑΡΗ ΠΛΑΤΥΠΟΔΙΑ

Η πλατυποδία όπως ειναι γνωστό αποτελεί πάθηση συνήθως των παιδιών.Συχνά οι γονείς παραπονούνται για εύκολη κούραση των παιδιών,συχνές πτώσεις κατά το βάδισμα ή το τρέξιμο και γρήγορη φθορά των παπουτσιών στην εσωτερική πλευρά των τακουνιών. Από όλα αυτά μόνο το τελευταίο φαίνεται να έχει πραγματική σημασία.Ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος θα είναι και η ιατρική και φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση.Οσον αφορά την προσθήκη εσωτερικής ανύψωσης μέσα στο παππούτσι οι γνώμες διίστανται.Άλλοι πιστεύουν οτι προφυλάσει απο την μεγαλύτερη χαλάρωση των συνδέσμων και μυών του πέλματος και άλλοι ότι εάν δεν υπάρχει συγκράτηση οι μυς  έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται κατά τη βάδιση ευκολότερα.Στα παιδιά οι ασκήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της θεραπείας.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ο στόχος της φυσικοθεραπείας στα παιδιά με πλατυποδία είναι η διατήρηση και αύξηση της δύναμης των μυών που συγκρατούν την ποδική καμάρα και η εκπαίδευση της βάδισης ώστε να διατηρηθεί η οστεοσυνδεσμική και μυική ισορροπία καθώς και ο συντονισμός των κινήσεων στον κύκλο της βάδισης.
Το παιδί εκπαιδεύεται να περπατά κατά το πλείστον ξυπόλυτο μέσα στο σπίτι,σε χαλίκια,στην άμμο και να εκτελεί το πρόγραμμα των ασκήσεων καθημερινά.Οι ασκήσεις περιλαμβάνουν κινήσεις του άκρου ποδός σε διάφορες θέσεις,περπάτημα στα δάχτυλα στις πτέρνες κλπ καθώς και εκπαίδευση της βάδισης.Οι ασκήσεις είναι ενεργητικές, αντιστάσεως ενώ γίνονται και ασκήσεις με ειδικά λάστιχα (therabands).

ΜΥΙΚΕΣ ΘΛΑΣΕΙΣ

Ορισμός
Ο όρος μυικές θλάσεις χρησιμοποιείτε για να περιγράψει τους τραυματισμούς που συμβαίνουν στους μύς.
Διαβάθμιση των μυικών θλάσεων
Οι μυικές θλάσεις συμβαίνουν συνήθως στους αθλητές και σε αθλήματα που απαιτούν εκρηκτικότητα(ποδόσφαιρο,άλματα κλπ).Ανάλογα με τον αριθμό των μυικών ινών που έχουν τραυματιστεί διακρίνονται σε 1ου,2ου και 3ου βαθμού.
Στη θλάση 1ου βαθμού υπάρχει ρήξη 5% περίπου των μυικών ινών.Το χαρακτηριστικό της κάκωσης είναι ότι δεν υπάρχει περιορισμός της δύναμης του μυός ενώ η φλεγμονή,ο πόνος και ο σπασμός είναι περιορισμένα.Ο πόνος εμφανίζεται στην παθητική διάταση (εκτελείται απο τον γιατρό ή τον φυσικοθεραπευτή προκειμένου να καθοριστεί το μέγεθος της κάκωσης)και στη συστολή με αντίσταση και οφείλεται στο οίδημα(πρήξιμο).Η θλάση 1ου βαθμού δεν περιορίζει τη δραστηριότητα του αθλητή αλλά η αποκατάσταση θα πρέπει να γίνει με προσοχή και να είναι πλήρης διότι μπορεί να υποτροπιάσει.
Στη θλάση 2ου βαθμού υπάρχει ρήξη μεγαλύτερου αριθμού μυικών ινών και ρήξη των τριχοειδών των αγγείων με αποτέλεσμα τη δημιουργία αιματώματος.Στην περίπτωση αυτή υπάρχει οίδημα,ευαισθησία στην περιοχή,πόνος,έκπτωση της μυικής δύναμης και σπασμός που εμποδίζει την μυική συστολή.
Στη θλάση 3ου βαθμού υπάρχει πλήρης ρήξη των μυικών ινών με παράλληλα ρήξη των αγγείων.Το αποτέλεσμα είναι τα άκρα του μυός να διαχωρίζονται και μεταξύ τους να παρεμβάλλεται κενό.Παράλληλα  υπάρχει εκτεταμένο οίδημα και αιμάτωμα.Ο αθλητής πονάει πολύ και ταυτόχρονα υπάρχει πλήρης ανικανότητα του μέλους.Η θλάση 3ου βαθμού αντιμετωπίζεται χειρουργικά.
 Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας
Στη θλάση 1ου βαθμού και στην οξεία φάση γίνεται χρήση κρυοθεραπείας σε συνδιασμό με υπερήχους,αναλγητικά ρέυματα και LASER με σκοπό τον περιορισμό της φλεγμονής,του οιδήματος και του πόνου πράγμα που θα οδηγήσει στην επούλωση της τραυματρισμένης περιοχής του μυός.Παράλληλα συνιστάται η τροποποίηση της αθλητικής δραστηριότητας ώστε η προπόνηση να γίνεται με μικρότερη ένταση.Ο αθλητής μια εβδομάδα μετά συνήθως επιστρέφει σε πλήρη δραστηριότητα.
Στη θλάση 2ου βαθμού πρέπει ο αθλητής να εγκαταλείψει αμέσως τον αγώνα ή την προπόνηση και να γίνει εφαρμογή κρυοθεραπείας με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο(πχ ψυχρό επίθεμα,πάγος,κρύο νερό).Η χρήση του ψυκτικού απλώς μειώνει τα συμπτώματα και βοηθά ψυχολογικά τον αθλητή αλλά μόλις κληθεί να συνεχίσει στον αγώνα ή στην προπόνηση κα εφόσον η θλάση είναι 2ου βαθμού σταματά γιατί συνεχίζει να πονάει.Παράλληλα με την κρυοθεραπεία γίνεται περίδεση και τποθέτηση του μέλους σε ανάρροπη θέση βοηθώντας στην απορρόφηση του οιδήματος.Ο αθλητής συμβουλέυεται να μην πατά το πόδι του και να κάνει χρήση του πάγου πολλές φορές ημερησίως.Μετά απο 2-3 μέρες επισκέπτεται τον φυσικοθεραπευτή.Το πρόγραμμα φυσικοθεραπείας περιλαμβάνει την εφαρμογή πάγου σε συνδιασμό με υπερήχους,τη χρησιμοποίηση αναλγητικών ρευμάτων και LASER.Αυτά έχουν ως στόχο τον περαιτέρω περιορισμό της φλεγμονής,του αιματώματος του οιδήματος και του πόνου και την επούλωση της περιοχής.Παράλληλα ο αθλητής διδάσκεται να εκτελεί ισομμετρικές ασκήσεις.Οταν επαναποκτηθεί το πλήρες εύρος κίνησης των αρθρώσεων και ο αθλητής εκτελεί ενεργητικές κινήσεις στο μέλος χωρίς πόνο ξεκινά διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης που σκοπό έχουν την άυξηση τόσο της δύναμης του τραυματισμένου μυός όσο και της αντοχής.Κατόπιν το λόγο έχει ο προπονητής. Ο χρόνος της αποκατάστασης συνήθως δεν ξεπερνά τις 15-20 μέρες.
Στη θλάση 3ου βαθμού γίνεται εγχείρηση όπου το αιμάτωμα αφαιρείται και τα άκρα του μυός ράβονται δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο μύ να επουλωθεί.Κατόπιν το πρόγραμμα της φυσικοθεραπείας είναι αντίστοιχο με αυτό των θλάσεων που έχουν αναφερθεί.Η διαφορά είναι ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι ο αθλητής να επιστρέψει στο γήπεδο για να προπονηθεί διότι αυτό πρέπει να γίνει με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ασφάλεια.

Ο ρόλος της Φυσικοθεραπείας μετά από έμφραγμα

Ο φυσικοθεραπευτής αναλαμβάνει τον ασθενή μετά το πρώτο 24ωρο και όλο το πρόγραμμα χωρίζεται σε 3 στάδια διάρκειας μιάς εβδομάδας περίπου το καθένα.

Ο στόχος της φυσικοθεραπευτικής φροντίδας είναι η αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων που είναι στενά συνυφασμένα με την πάθηση και η βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας.

Η αντιμετώπιση των αναπνευστικών προβλημάτων περιλαμβάνει
1. τη βρογχική παροχέτευση(καθαρισμός των βρόγχων απο τις εκκρίσεις),
2. τον συγχρονισμό των αναπνευστικών κινήσεων και
3. την εξάσκηση του διαφράγματος που αποτελεί τον σημαντικότερο αναπνευστικό μύ.

Απαραίτητη προυπόθεση είναι η χαλάρωση των μυών του κορμού.Κατόπιν ο ασθενής διδάσκεται το σωστό βήχα ο οποίος αποτελεί έναν ενδεικνυόμενο παροχετευτικό μηχανισμό για τις ανώτερες αναπνευτικές οδούς.Ο φυσικοθεραπευτής επιμένει στη βαθιά και παρατεταμένη εκπνοή γιατί έτσι ερεθίζεται το αντανακλαστικό του βήχα και με ειδικούς χειρισμούς στην περιοχή του θώρακα (ελαφρές πλήξεις και δονήσεις) βοηθά στην αποκόλληση και την ευκολότερη απομάκρυνση των εκκρίσεων.
Ο συγχρονισμός των αναπνευστικών κινήσεων γίνεται για την σωστή συνεργασία κίνησης των πλευρών και του διαφράγματος ενώ ο ασθενής υποβοηθάται με ελαφριά πίεση κατά την εκπνοή και ήρεμα γίνεται προσπάθεια να φύγει όλος ο αέρας απο τους πνεύμονες.

Τέλος γίνεται άσκηση του διαφράγματος σε ύπτια θέση,πλάγια και καθιστή με σκοπό τη βελτίωση του κυψελιδικού αερισμού των πνευμόνων.

Η βελτίωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας επιτυγχάνεται με ένα πρόγραμμα άσκησης.Η πλήρης ακινησία που εφαρμοζόταν παλαιότερα αντικαταστάθηκε διότι φάνηκε πως είχε αρνητικά αποτελέσματα για τον ασθενή μιάς και το λιμνάζον αίμα περιφερικά δημιουργούσε συχνά φαινόμενα τα οποία επιβάρυναν τόσο την καρδιολογική όσο και τη νευρολογική κατάσταση του ασθενούς.
Σήμερα πιστέυεται οτι η γρήγορη κινητοποίηση προοδευτικά και με σωστό τρόπο βοηθά και αποτρέπει μια νέα επιπλοκή.Επίσης η κατάλληλη άσκηση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για καλύτερη αιμάτωση στο μυοκάρδιο αφού προκαλεί διαστολή των στεφανιαίων αρτηριών,ελάττωση των καρδιακών παλμών και τελικά μικρότερο καρδιακό έργο.Συνεπώς η καρδιά δουλέυει με οικονομία,απαραίτητη προυπόθεση για την επανοδό της.

Οι ασκήσεις θα πρέπει να είναι απόλυτα προοδευτικές ώστε να μην προκαλέσουν κάματο.Ο ασθενής πρέπει να ξεκουράζεται ενδιάμεσα ενώ θα πρέπει να παρατηρείται η γενικότερη κατάσταση του και να διακοπεί η άσκηση αν παρουσιασθεί αρρυθμία,στηθαγχικός πόνος,δύσπνοια,κυάνωση.

Το πρόγραμμα εκτελείται μέρα παρά μέρα την πρώτη εβδομάδα.Την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα το ίδιο πρόγραμμα επαναλαμβάνεται μία φορά ακόμα κατά την διάρκεια της μέρας.Ο ασθενής μετά απο ενάμιση με δύο μήνες υποβάλλεται σε τέστ αξιολόγισης της φυσικής κατάστασης και παροτρύνεται να βαδίζει αποφεύγοντας τις ανηφόρες και τις μολυσμένες περιοχές.

Κακώσεις των περιφερικών νέυρων

Σύντομη περιγραφή-Ορισμός
Στις παθήσεις των περιφερικών νέυρων αναφερόμαστε σε αυτές των νωτιαίων ριζών και των περιφερικών νέυρων όπου η φύση της βλάβης έχει ιδιαίτερη σημασία διότι επηρεάζει το χαρακτήρα και την έκταση των συμπτωμάτων.
Αιτιολογία και συμπτώματα
Οι ρίζες και τα νέυρα είναι δυνατόν να προσβληθούν απο τοξικά αίτια,λοιμώδη,νεοπλασίες και μηχανικούς λόγους(τράυμα,πίεση,διάταση κλπ)
Οι κακώσεις κατατάσσονται σε τρείς κατηγορίες περιλαμβάνοντας την νευραπραξία,την αξονότμηση και τη νευρότμηση.
Νευραπραξία είναι η πρόσκαιρη διακοπή της λειτουργίας ενός νέυρου που διαρκεί απο λίγες ώρες έως και μερικές εβδομάδες.
Τα συμπτώματα στη νευραπραξία είναι κινητική παράλυση περιφερικά της βλάβης ενώ οι ασθενείς αναφέρουν μούδιασμα,βάρος ή κάψιμο.Η αγωγιμότητα του νέυρου περιφερικά της βλάβης διατηρείται και οι παράλυτοι μύες αντιδρούν στον ηλεκτρικό ερεθισμό όπως και φυσιολογικοί.
Αξονότμηση χαρακτηρίζεται η καταστροφή των νευραξόνων και της μυελίνης πριφερικά της βλάβης.Το υπόλοιπο μέρος του νέυρου παραμένει φυσιολογικό.
Τα συμπτώματα στην αξονότμηση είναι παράλυση(κινητική και αισθητική) περιφερικά του επιπέδου της βλάβης.Το νέυρο δεν απαντά στον ηλεκτρικό ερεθισμό κάτω πο το σημείο της βλάβης και οι μύες ατροφούν.
Νευρότμηση χαρακτηρίζεται η διατομή του νέυρου.Στην πραγματικότητα η διατομή του νέυρου δεν είναι απαραιτητη προυπόθεση για να έχουμε νευρότμηση.Το νέυρο δεν απαντά στον ηλεκτρικό ερεθισμό και οι μύες ατροφούν.
Ο ρόλος της Φυσικοθεραπείας
Στη νευραπραξία η βλάβη αποκαθίσταται μόνη της ενώ ο ασθενής υποβάλλεται σε ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας που περιλαμβάνει την εκτέλεση ασκήσεων με σκοπό να προλάβουμε τη δυσκαμψία των αρθρώσεων λόγω της έλλείψεως κίνησης,την ατροφία και την συρρίκνωση των μυών.Ετσι όταν αποκατασταθεί η λειτουργία του νέυρου,οι μύες και οι αρθρώσεις βρίσκονται σε καλή κατάσταση.
Στην αξονότμηση η αποκτάσταση επέρχεται μετά απο μήνες.Ο ασθενής υποβάλλεται σε ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας που περιλαμβάνει την εφαρμογή ηλεκτρικού ερεθισμού στους μύς που κινδυνέυουν να ατροφήσουν και εκτέλεση ασκήσεων που διατηρούν τη φυσιολογική τροχιά στις αρθρώσεις και το φυσιολογικό μήκος των μυών.
Στην νευρότμηση η αντιμετώπιση είναι χειρουργική.Ο χρόνος επέμβασης του Χειρουργού εξαρτάται απο την φύση του τραυματισμού.Η πρόγνωση εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων είναι το ύψος,το είδος και η έκταση της βλάβης,η καθυστέρηση της νευροραφής,η κατάσταση των μυών,η δυσκαμψία των αρθρώσεων,η συνύπαρξη κακώσεων στους παρακείμενους ιστούς(επιμόλυνση του τράυματος,έλλειψη δέρματος κλπ)
Η Φυσικοθεραπεία είναι σημαντική και περιλαμβάνει τη χρήση ηλεκτροθεραπείας και κατάλληλης κινησιοθεραπείας.Οι απονευρομένοι μύες με την πάροδο του χρόνου χάνουν την ελαστικότητά τους και ατροφούν.Για τον λόγο αυτό η κινησιοθεραπεία είναι πολύ σημαντική και πρέπει να εκτελείται καθημερινά.Οι ασκήσεις είναι παθητικές δηλ εκτελούνται απο τον Φυσικοθεραπευτή με μεγάλη προσοχή ιδιαίτερα σε περίπτωση που έχει προηγηθεί συρραφή του νέυρου.Έτσι προλαμβάνεται η δυσκαμψία των αρθρώσεων και οι μύες διατηρούν το φυσιολογικό τους μήκος.Η κινησιοθεραπεία θα πρέπει να συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι να γίνει πλήρης αποκατάσταση των παραλύτων μυών. Επίσης έχει αποδειχθεί πώς η εφαρμογή ηλεκτρικού ερεθισμού στους απονευρωμένους μύες βοηθά σημαντικά στο να διατηρηθούν σε μία σχετικά καλή κατάσταση διατηρώντας τον όγκο και τη συσταλτικότητά τους για περισσότερο χρόνο.
Τέλος πολλές φορές χρησιμοποιούνται ειδικοί νάρθηκες οι οποίοι διατηρούν τις αρθρώσεις σε σωστή θέση(πρόληψη παραμορφώσεων).

Tί είναι η Φυσικοθεραπεία

Η φυσικοθεραπεία(Physical Therapy) είναι η θεραπευτική προσέγγιση που βασίζεται στα φυσικά μέσα (κίνηση,φώς,νερό,ηλεκτρικό ρεύμα κτλ) που χρησιμοποιούνται από τόν εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας πτυχιούχο Φυσικοθεραπευτή,για θεραπευτικούς σκοπούς.
Η Φυσικοθεραπεία έχει εφαρμογή σε ασθενείς όλων τών ιατρικών ειδικοτήτων όπως Ορθοπεδική,Νευρολογία,Γενική Χειρουργική,Καρδιοχειρουργική,Παιδιατρική,Πνευμονολογία,
Ουρολογία.
Είναι πιστοποιημένη μέθοδος θεραπείας,παγκόσμια, καί όχι πειραματική ή εναλλακτική.
Για τα καλύτερα αποτελέσματα χρησιμοποιούμε συσκευές(μηχανήματα) εγκεκριμένες που σκοπό έχουν την βελτίωση της υγείας του ασθενούς,προσφέροντας αναλγησία,αντιοιδηματική δράση και αντιφλεγμονώδη,βελτίωση της αιματικής κυκλοφορίας,της λειτουργίας των νέυρων,τών μυών αλλά και τών οστών,συνδέσμων,μαλακών μορίων και αρθρώσεων.Οι συσκευές αυτές αναφορικά είναι το Λέιζερ,ο Υπέρηχος,Κρουστικά κύμματα,Ηλεκτροθεραπεία(με πολλές μορφές ρεύματος π.χ. ΤΕΝS) Δινόλουτρο,Διαθερμία,biofeedback,παραφινόλουτρο,όπως ακόμα και μηχανήματα γυμναστικής (στατικό ποδήλατο,καρέκλα τετρακεφάλου,δίσκους ισσοροπίας,τραμπολίνο,πολύζυγο,λάστιχα).
Εκτός από τις συκευές που αναφέρθηκαν,εφαρμόζουμε και την Κινησιοθεραπεία.Η μέθοδος της Κινησιοθεραπείας γίνεται με τα χέρια του θεραπευτή χρησιμοποιώντας κάποιες τεχνικές, ανάλογα φυσικά τον σκοπό που θέλουμε να επιτύχουμε, και κάποια πατέντα κινήσεων (P.N.F.-BOBATH κ.α.)
Ο συνδιασμός λοιπόν των σύγχρονων συσκευών και της Κινησιοθεραπείας-Μηχανοθεραπείας μας επιτρέπει να έχουμε τα καλύτερα δυνατών αποτελέσματα στη θεραπεία των ασθενών.
Η Φυσικοθεραπεία μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στις εξής παθήσεις
-Οστεοπόρωση
-Νοσήματα μυών(μυικές δυστροφίες,μυοπάθειες,μυοσίτιδες,θλάσεις)
-Πλατυποδία
-Λόρδωση,Σκολίωση,Κύφωση
-Οσφυαλγία,Ισχιαλγία,Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου
-Αυχενικό Σύνδρομο
-Συνδεσμικές κακώσεις όλων των αρθρώσεων
-Τενοντίτιδα
-Περιαθρίτιδα
-Οστεαρθρίτιδα
-Κατάγματα
-Διαστρέμματα
-Νόσος του Parkinson
-Σκλήρυνση κατά πλάκας
-Εγκεφαλικά επεισόδια
Σε επόμενες αναρτήσεις θα αναλύσουμε συμπτώματα των παραπάνω παθήσεων αλλά και συμβουλές για την θεραπεία τους.

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑΣ

Η λιποθυμία είναι η σύντομη απώλεια των αισθήσεων.που προκαλείται απο προσωρινή ελάττωση της ροής του αίματος στον εγκέφαλο.Η ανάκαμψη είναι συνήθως γρήγορη και πλήρης. Η λιποθυμία μπορεί να αποτελεί αντίδραση στον πόνο ή στο φόβο ή αποτέλεσμα ταραχής,εξάντλησης ή έλλειψης τροφής.Είναι συνηθέστερη μετά από μακρές περιόδους έλλειψης φυσικής δραστηριότητας,ιδιαίτερα στα θερμά κλίματα.Το αίμα συγκεντρώνεται στο κάτω μέρος του σώματος,μειώνοντας τη διαθέσιμη για τον εγκέφαλο ποσότητα.
Διάγνωση
θα υπάρχει σύντομη απώλεια των αισθήσεων, δηλ ο πάσχων θα πέσει κάτω,θα παρουσιάζει αργό σφυγμό και ωχρότητα.
Αντιμετώπιση
Οι στόχοι σας είναι να βελτιώσετε τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο και να ενθαρρύνετε τον πάσχοντα καθώς αυτός συνέρχεται και να τον τοποθετήσετε σε άνετη θέση.Ξαπλώστε τον πάσχοντα δηλαδή  και ανασηκώστε τα πόδια του,χαλαρώνοντας τα ρούχα του στο λαιμό και το στήθος.Επόμενο βήμα είναι να ψάξετε για τυχόν τράυματα που προκλήθηκαν απο την πτώση του.Αν ο πάσχων αισθανθεί νέα λυποθυμική τάση,βάλτε τον να καθήσει και να βάλει το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια του και πείτε του να πάρει βαθειές ανάσες.Εσείς να είστε έτοιμοι να κανονίσετε την άμεση μεταφορά του σε νοσοκομείο αν χρειαστεί.
Όσο ο πάσχων είναι λιπόθυμος ή δεν συνεργάζετε,ψάξτε τις τσέπες του ή την τσάντα του για πράγματα που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε για ένα πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.Μπορεί να υπάρχει κάποια κάρτα για ραντεβού σε γιατρό ή κάποια ειδική κάρτα που να σας δίνει πληροφορίες(π.χ. ενα ιστορικό αλλεργίας ή επιληψίας).Οι μοτοσυκλετιστές μπορεί να έχουν μια τέτοια κάρτα μέσα στο κράνος τους.Κάποιες ενδείξεις είναι η σύριγγα ινσουλίνης,μια ειδική ταυτότητα αναγνώρισης,με αριθμό τηλεφώνου ή μία συσκευή(εισπνευστήρας)που έχουν μαζί τους συνήθως όσοι έχουν άσθμα ή στηθάγχη.